(((ایزیدور اوگوست مارى فرانسواکنت ))) در شانزدهم ژانویه سال 1789 میلادى ، در (((مونپلیه ))) فرانسه متولد شد. پدرش (((لوئى کنت ))) صندوقدار اداره تحصیلدارى مونپیله بود. او به اصول ارزشى سخت کوشا بود و کارمندى نمونه بشمار مى رفت .
او گوست کنت از کودکى خواندن و نوشتن و مقدمات زبان لاتین را نزد یک معلم پیرى فراگرفت و در سن نه سالگى به دبیرستان مونپلیه رفت و به تحصیل ادبیات پرداخت . او در سال ششم متوسطه در فصاحت و روان سخن گفتن شاگرد اول شد و جایزه مقام اول را دریافت کرد.
کنت حافظه قوى و نیرومندى داشت ، به طورى که اگر تنها یک بار، مطلبى را مى خواند، مى توانست دقیقا و بدون یک کلمه کم و زیاد آن را بازگو نماید. قدرت حافظه وى ، موجب شگفتى همشاگردى ها و استادانش بود.
اوگوست کنت بعد از کلاس ادبیات ، به فراگیرى ریاضیات پرداخت . استاد ریاضیات او، (((دانیل آنکونتر))) نام داشت ، که علاوه بر تدریس ، ریاست دانشکده علوم را نیز بر عهده داشت و در دانشکده علوم ، رشته درسى (((ریاضى تخصصى ))) را تدریس مى کرد.
کنت و استادش با یکدیگر بسیار صمیمى بودند و با هم رابطه استاد و شاگردى بسیار خوبى داشتند. کنت ، دانیل آنکونتر را عالى ترین استادان زمان مى نامید و به همین دلیل ، یکى از بهترین آثارش را به این استاد خویش ‍ تقدیم کرد.
کنت در فراگیرى ریاضیات به قدرى سریع و با شتاب فوق العاده اى پیشرفت کرد، که دانیل آنکونیر استاد و ریاست دانشکده علوم ، از تدریس ‍ دست کشید و از بهترین شاگردش یعنى (((کنت ))) تقاضا نمود، تا به جاى او، تدریس (((ریاضى تخصصى ))) را بر عهده گیرد.
بدین ترتیب بود که نوجوان در سن شانزده سالگى ، استاد ریاضیات دانشکده علوم گردید!
کنت در ماه اوت سال 1816 میلادى ، در مسابقه ورودى مدرسه (((پلى تکنیک ))) شرکت کرد و در بین شرکت کنندگان زیاد این مرکز آموزش عالى ، رتبه چهارم را کسب نمود.
بدین جهت براى ادامه تحصیل به پاریس رفت .
هنگام ورود به مدرسه پلى تکنیک ، به اندازه اى کم سن و سال و از نظر جسمى کوچک بود که موجب شگفتى سایرین قرار مى گرفت ، اما با این حال ، رتبه ممتاز و نمره عالى وى باعث شد که درجه (((سرجوخگى ))) به وى اعطاء گردد.
روز بیست و هشتم آوریل سال 1814 میلادى ، (((ناپلئون بنارت ))) از مدرسه پلى تکنیک بازدید کرد. کنت بسیار خوشحال بود که در آینده نزدیک ، به ارتش شمال ملحق خواهد شد، اما با روى کار آمدن (((لوئى هیجدهم ))) و رسیدن او به سلطنت ، در پى بهانه هائى ، مدرسه پلى تکنیک تعطیل گردید.
با تعطیل شدن این مدرسه ، کنت ناچار به مونپلیه بازگشت و در رشته پزشکى تحصیلاتش را ادامه داد و پس از فراغت از تحصیل در پزشکى ، به پاریس رفت و با مطالعات و تحقیقات فراوانى ، اقدام به انتشار رساله اى به نام (((تفکرات من ))) نمود.
در سال 1817 میلادى ، زیر نظر (((سن سیمون )))، وارد گروه صنعت گردید و در این زمان بود که چندین جلد کتاب ، تحت عنوان (((آزادى مطبوعات ))) تاءلیف کرد.
در سال 1822 میلادى ، رساله (((روش سیاسى ))) را که حاصل یک کار تحقیقاتى وسیعى بود، به (((سن سیمون ))) تقدیم نموده و آن را منتشر ساخت . سپس یک دوره کلاس براى آموزش (((فلسفه تحقیقى )))دایر کرد و در دوم آوریل سال 1826 میلادى ، نخستین کلاس خود را در یک آپارتمان آغاز نمود.
مدتى بعد، گرفتار نارسائى هائى مانند مشکلات مالى شد و از شدت ناراحتى به تنگ آمد و خسته و کوفته ، تحصیل خود را ترک نمود، از پاریس ‍ خارج شد، و در درمانگاه (((اسکیرول ))) تحت درمان قرار گرفت .
در سال 1842 میلادى ، جلد ششم (((دوره فلسفه تحقیقى ))) تکمیل نمود. در مقدمه این کتاب ، به (((آراگو))) توهین شده بود، لذا اوگوست کنت از طرف ناشر این کتاب ، به محاکمه کشیده شد.
در سال 1844 میلادى ، کنت رساله (((فلسفه نجوم براى عامه ))) را منتشر ساخت و چهار سال بعد از این ، با درگذشت همسرش تصمیم گرفت ، یکسره و تمام وقت به نوشته ها و تاءلیفاتش رسیدگى نماید. بدین جهت (((انجمن طرفداران فلسفه تحقیقى ))) را بنیانگذارى کرد و در این انجمن دروه هاى متعددى از کلاسهاى (((تاریخ انسانیت ))) را تشکیل داد. با اینکه هر جلسه از کلاس هایش ، بیش از سه ساعت طول مى کشید، اما مطالب جدید و حرفهاى گفتنى و پرجاذبه و پر محتواى کنت ، طورى بود که هیچیک از شنوندگان ذره اى خسته و کسل نمى گردیدند.
کنت همزمان با تدریس در کلاس هاى انجمن ، کتاب (((سیستم سیاست تحقیقى ))) و (((جامعه شناسى از لحاظ دین و انسانیت ))) در چهار مجلد و هم چنین کتاب (((گفتار در کلیات فلسفه تحقیقى ))) را تاءلیف و منتشر کرد.
زندگى این فیلسوف و دانشمند بزرگ ، بسیار ساده و بى آلایش بود و با رضایت و زهد آشکارى زندگى مى کرد.
وى با همه کسانى که با او دشمن بودند و افکار و عقایدش را به صورت خصمانه مى کوبیدند، آشتى کرد و دشمنى ها و خصومت هاى آنان را بخشید. روزهاى چهارشنبه ، اعضاء انجمن طرفداران فلسفه تحقیقى ، در خانه محقر و کوچک او جمع مى شدند و با کنت ، که دوران پیرى و پایان عمرش را مى گذرانید، دیدار و ملاقات مى نمودند.
کنت در حالى که به شدت بیمار شده و در منزل بسترى گردیده بود، رساله اى در مورد (((تربیت عمومى ))) و رساله دیگرى تحت عنوان (((عمل دسته جمعى بشریت بر روى کره زمین ))) تاءلیف کرد و در این دو رساله ، در صدد بود، تا تمام کاتولیک ها و پیروان فلسفه تحقیقى خود را، بر ضد انقلابیون تمام فرقه ها متحد نماید.
وى که از بیمارى رنج مى کشید و احتمالا زخم معده اش شدیدتر گردیده بود، سر انجام در پنجم سپتامبر سال 1857 میلادى ، به 60 سالگى دیده از جهان فرو بست و از دنیا رفت .
اوگوست کنت ، خانه کوچکش را که در آن تدریس هم مى کرد، همراه با مالکیت و درآمد آثار ادبى و فلسفى خویش را در وصیت نامه خود، به انجمن طرفداران فلسفه تحقیقى بخشید.
اگوست کنت ، فیلسوف و ریاضى دان بزرگ فرانسوى ، که در 16 سالگى به مقام استادى دانشگاه رسیده بود، نوزده کتاب علمى و فلسفى از خود به جاى گذاشته ، اصول فلسفى خود را بر اساس (((دیانت انسانى ))) به وجود آورد، و افراد زیادى از دانشمندان و دیگران نیز در این اصول اعتقادى از او پیروى کردند، و بدین سان تحولى در افکار فلسفى به وجود آورد.
همانطور که مطالعه کردیم ، اگوست کنت فیلسوف و ریاضى دان بزرگ فرانسوى ، که در 16 سالگى به مقام استادى دانشگاه رسیده بود، نوزده کتاب علمى و فلسفى از خود به جاى گذاشته ، اصول فلسفى خود را بر اساس (((دیانت انسانى ))) به وجود آورد، و افراد زیادى از دانشمندان و دیگران نیز در این اصول اعتقادى از او پیروى کردند، و بدین سان تحولى در افکار فلسفى به وجود آورد.
همانطور که مطالعه کردیم ، اگوست کنت فیلسوف و ریاضى دان بزرگ فرانسوى در قرن نوزدهم ، با فقر و مشکلات مالى به تحصیل خود ادامه داد، براى کسب علم و تحقیق مسافرتهاى زیادى انجام داد و تلخى ها و سختى ها کشید تا اینکه به مقام بلند و ماندگارى دست یافت .
هم چنین در وصیت نامه خود، جزئیات مربوط به تشیع جنازه اش را شرح داد، نوشت او را هرگز کالبد شکافى نکنند، جسد او را در قبرستان (((پرلاشز))) که خودش تعیین کرده بود، به خاک بسپارند، روى قبر سنگ ساده اى نصب کنند و در دو طرف راست و چپ قبر او، دو بناى یاد بود بسازن.