فرزندان ستارگان

مطالعات نوین در زمینه ی واکنشهای هسته ای، سعی دارد، بتواند تمامی صدها واکنش ممکن درون ستارگان در مراحل مختلف از تکاملشان و در فرایندهای پس از ابر نو اختر روی می دهد، را پیش بینی کند. توافقات بسیاری بین این محاسبات و فراوانی مشاهده شده در عناصر دیده می شود. این مطالعات، توانسته است پاسخی درخود برای منشأ عناصر فراهم کرده و یکی از بزرگترین اکتشافات قرن آخر هزاره ی دوم را رقم بزند.

اکسیژن و نیتروژنی که ما تنفس می کنیم، آلومینیوم و فلزات دیگری که هواپیما ها را می سازند، طلا و پلاتین در انگشترهای ما و کربنی که بدن ما را ساخته است، همگی درون فرایندهای ستاره ای ساخته شده اند.

بدون ستارگان، ما و دنیای ما نمی توانست شکل بگیرد، بدون منبع انرژی خورشید ما، حیات نمی توانست روی سیاره ی ما تکامل یابد:

زمانی که با تلسکوپ به همه جای کهکشان خودمان، نگاه می کنیم، مناطقی را می بینیم که شامل خوشه های ستاره ای جوان و گاز هستند. اینها مناطق شکل گیری ستارگان هستند، و احتمالاً اخیراً شکل گرفته اند، چرا که ما  هنوز در آن مناطق ستارگان درخشان و پرجرم کم سن و سالی را می بینیم که گاهی اوقات در میان ابرهای تاریک غبار می درخشند و شاید تنها 10 میلیون سال یا کمتر، عمر داشته باشند.

 

ترجمه:

ا.م.گمینی

منبع:

D.R.Altschuler, Children of the stars, 2002, pp 46